In de schaduw van de Gieren

Na de geweldige dag van gisteren waren we vandaag om 08.15 uur alweer onderweg. We kwamen langs Gertjan en Elly, maar die sliepen blijkbaar nog.
Wat een (zondagse rust) op onze route. De weg was bijna autovrij. Daarbij scheen de zon, het was rond de 30 graden en er stond maar een beetje wind. Hoe mooi wil een mens het hebben.
Onze morgenkoffie dronken we in Torrejón el Rubio na 25 km.
Het Parque natural de Monfragüe was ook nu adembenemend mooi. De begroeiing bestond vooral uit Steeneiken. We werden verrast door een op 10 meter afstand overstekend mannetjes-Edelhert met een indrukwekkend gewei. En niet veel verder telden we zeker 15 Edelherten. De vogels waren weer in overvloed rond ons heen. Huis-, Rots-, Kaffer- en Roodstuitzwaluw. Maar ook Monniksgier, Aasgier, Slechtvalk, Slangenarend, IJsvogel, Gekraagde Roodstaart, Provencaalse Grasmus, Raaf en nog vele andere soorten die al in de verslagen vernoemd werden. Verschrikkelijk mooi waren de honderden, laagvliegende Vale Gieren die we vlak voor camping Monfragüe zagen. Ze verzorgden een onvergetelijke vliegshow. Ons pad werd gewoonweg overschaduwd. Al bij al was er zo veel te zien, dat we haast geen tijd hadden om te fietsen.
Door de Poort van de Taag reden we tenslotte het natuurgebied uit. Daarna reden we door naar Plasencia. We aten wat en dronken een cerveza op het Plaza Mayor. Een levendig plein. Maar ja, wat wil je ook, 't was zondag. We volgden een aanwijzingsbord, dat op het plein stond naar een hostel. Hier was plaats, dus waarom verder zoeken.
We hebben heerlijk gefietst, 66 kilometer met een gemiddelde van 16 km per uur.
Toen was het tijd voor de siësta, we douchten en daarna bekeken we de bijzonderheden van Plasencia tijdens een wandeling.
Dit is een tussenstop om morgen de Extremadura uit te fietsen via de pas Bejar en die is 1000 meter hoog.
PS Sjaak, Die steden hopen we als stopplaats te hebben. Maar ... bij de camino is gelukkig niets zeker.