Moeilijke beslissing

We ontbeten net als de Spanjaarden in een bar/café. Daarna bezochten we de indrukwekkende kathedraal. Het was erg fijn, dat we hier droog bleven en nog niet hoefden te gaan fietsen, want buiten regende het. Na het bezoek aan de kathedraal dronken we nog koffie en gingen toen de fietsen ophalen bij het hotel. Inmiddels was het droog, maar de lucht was erg dreigend.
De afstand tot Pamplona was nog 300 kilometer en dat konden we niet halen voor donderdag. De route was ook erg heuvelachtig en Pamplona heeft geen directe verbinding met Irun. Tevens geven ze hier voor morgen slecht weer op. En toen was de verleiding te groot. We pakten in Burgos de trein naar Irun. En zo zagen we de bergen (waarvan we weten dat we ze kunnen bedwingen) langs ons heen gaan. En ook alle wolken, hoe donker ze ook waren, deerden ons niet. Wij zaten droog. De doorkijkjes van het laatste deel van de treinreis zijn geweldig. Wat een hoogtes! Volgens de Koploper waren er wel te veel tunnels. Om 16.25 uur waren we in Irun.
Iets verderop in Hondarribia zaten we aan een baai. Hier was alles gelijk duurder. Maar een cerveza hebben we toch verdiend, niet omdat we zo ver gefietst hadden, maar omdat het 26 graden was. We zochten hier een hotel, maar daar moesten we 120 euro per nacht voor betalen. Hoeveel nachten kun je daar wel niet voor voor in een refugio overnachten? Dus dat deden we mooi niet. We reden terug naar Irun. De brug in deze plaats is precies de grens met Frankrijk, de Puente de Santiago.
Snel vonden we een hotel. De fietsen moesten nog wel twee trappen af en je had het gezicht van de Koploper moeten zien. We kunnen hier goed uitslapen. Ondertussen was het nog steeds goed terrassenweer, dus we lieten het ons smaken.

Resumé van deel 2 : De natuur in de Extremadura was schitterend qua vogels, maar in dit jaargetijde erg dor. In juni moet de omgeving veel groener en mooier zijn. De bevolking was erg behulpzaam en aardig. Van de crisis hebben we niets gemerkt. Van lieverlee leerden we de mensen een beetje kennen en begrepen we de gewoontes, die overigens niet verkeerd zijn, steeds beter.

Nu zitten we in de zeelucht met stramme benen van het reizen van de flinke afstanden in dit grote land. Het wordt ons laatste nachtje in Spanje en morgen gaan we eens kijken hoe we het verder zullen aanpakken.