Op rolletjes

De zon was al geruime tijd op, toen we op stap gingen. De kleurschakeringen van het landschap varieerden van het lichtgeel van het dorre gras, het bruin van de bewerkte aarde, het groen van de bomen tot het blauw van de lucht. Daar doorheen slingerde het pelgrimspad als een lint door het landschap. Er waren akkers, olijfgaarden en ook al weer varkens. We reden over een dalende weg en we hadden na 15 kilometer bij Medina de las Torres een gemiddelde van 19.1 km. Dat was lekker en dat gold ook voor de koffie. Hierna reden we ineens tussen de druiven, die daar met de hand geplukt werden. Het was een soort van wijnroute.
In Zafra gingen we eten. Het was 25 graden en dat was een lekkere temperatuur en er stond zo nu en dan een zwoel windje.
Op rolletjes gingen we naar Mérida. We kwamen daar dus vrij snel aan. Onderweg zagen wij in de gauwigheid veel wijn- olijf en andere fruitgaarden. De grote schijfcactus droeg ook vruchten, die heel lekker moeten zijn, maar lastig om te plukken.
We vonden een hotel en konden lekker in bad. Goed voor de benen.
In de loop van de middag maakten we een stadswandeling door Mérida, de hoofdstad van de regio Extremadura. Heel mooi en niet voor niets het Rome van Spanje genoemd. Veel indruk maakte de Romeinse brug over de Río Guadiana. Ook het amphitheater en de Tempel van Diana konden onze goedkeuring wegdragen. Naast de gebruikelijke Kleine Zilverreigers, Kuifleeuweriken, Blauwe Eksters, Vale Gieren, e. d. zagen we hier voor het eerst Ooievaars. En wel gelijk een kudde. Op elke kerktoren bevonden zich minstens 5 nesten. En bij elkaar waren het er zeker 200! Dat moet in het voorjaar een geweldig geklepper zijn geweest.
Het was gemoedelijk druk bij een temperatuur van inmiddels 31 graden. Pfff.
In deze stad was ook een fietsenmaker, zodat we de bandenspanning konden laten controleren en het raderwerk laten smeren om alles weer op rolletjes te laten lopen.
Zoals steeds was het daarna een tijdje stil en was er slechts het uitzicht op een, als een dijkwerker etende Koploper.