Energie bijgetankt

De Koploper wist niet hoe snel hij vanmorgen uit Cuenca moest vertrekken. Hij vond het hier veel te druk. Hoe kon het ook anders, na alle stilte van de laatste week, met alleen maar zoem-, fluit- en piepgeluiden. Wegwezen, dus. We moesten wel gelijk aan de bak, want de weg liep behoorlijk op. Maar na 24 kilometer zaten we heerlijk op een eenzame rots om ons heen te kijken. Het hardste geluid was dat van insecten die over de grond kuierden. Daarbij waren ook wandelende takken. Een bar was er niet, dus we deden aan zelfsupport. De croissants smaakten er niet minder om. Het was zonnig en 14 graden.
Na de stop reden we 12 kilometer over een plateau, waarna we afdaalden in een kloof. Vanaf Valera de Abajo veranderde het landschap. Het gebergte lag achter ons en we reden weer door een glooiend landbouwgebied, de tarwe was eraf, maar de Zonnebloemen stonden er nog. Hier en daar zwierven zelfs schaapskuddes. En met de akkers verschenen ook weer de Hoppen en de Bijeneters.
We lunchten in Piqueras del Castillo en dat was na 52 kilometer. Na het eten moesten we direct klimmen en dat viel een beetje zwaar op de maag, zeker als je even daarvoor nog zo lekker zat. We kwamen langs een windmolenpark en dat begrepen we op die plaats, want er stond een aardig windje en die hadden we nog tegen ook. Die molens leverden veel energie, zo te zien. Even verderop waren gaarden met zonnepanelen, in plaats van gaarden met druiven. Het werd intussen steeds warmer en die zonnepanelen zouden best wel wat energie opbrengen. De zonnepanelen pasten beter in het landschap dan de windmolens.
We dronken cola na 62 kilometer in Olmedilla de Alarcón. Vanaf de weg keken we uit op een stuwmeer en jullie willen niet weten hoeveel energie zo'n stuwmeer levert.
Na de stop vertrok de Koploper dan ook als een speer. Tja, blijkbaar waren de batterijen helemaal opgeladen. En dat was maar goed ook, want uiteindelijk bleek het nog een hele klim te zijn naar Alarcón. Het plaatsje lag hoog, maar wel heel fraai. Een smalle poort gaf toegang tot de stad. Er staat hier een Moors kasteel en de huizen hadden bijzonder mooie gevels.
Het was lastig logies te vinden. Vier sterren was te veel voor ons budget. Gelukkig vonden we toch iets. En hoe duur dat uit zal vallen, zien we morgen wel.
We konden uitrusten met een biertje. De temperatuur was opgelopen tot 27 graden en we waren blij dat we in de schaduw konden zitten. De warmte voelde je trouwens alleen als je stil stond, fietsend kon je er veel beter tegen. Op het terras zaten zowaar Engelsen, verder hadden we nog geen toerist gezien.
In sommige steden sprak men wel eens een beetje Engels, maar hier was het alleen Spaans en daar snapten (en snappen) we niets van. Iedereen is hier van goede wil en heel behulpzaam, maar ze spreken geen andere taal.
Al met al was het een afwisselende dag met soms pittig klimwerk. We legden 81 kilometer af (gem 14.0 km) met toch nog 756 klimmeters.