Salarisverhoging?

En alweer een werkweek begonnen. Voor ons begon het om 08.00 uur. Eerst kochten we brood, gewoon in een auto, die diende als bakkerswinkel. Zou de bakker later ook nog op pad gaan? Het was gelijk weer stijgen en dalen. Via 6, 7, 8 en 9% kwamen we tenslotte uit op 10%. En dan bedoelen we geen salarisverhogingen. De hellingen van 3 en 4% die er tussendoor lagen, waren we al gewoon. Fijn was het verfrissende windje dat op de kop stond.
In Hoya de Santa María, na 15 kilometer, pauzeerden we even. De bar was dicht, dus geen koffie. Er was wel een auto met fruit met twee behulpzame dames. Zij wezen ons de juiste weg, een richtingsbord was niet aanwezig. In een bushok dronken we wat en aten het gekochte fruit op, want dat gingen we natuurlijk niet meeslepen.
Het was helaas weer een weg Mal Estado, met hobbels en putten. En dat voelde je door heel het lijf. De temperatuur liep op tot 31 graden en die warme lucht maakte de mond kurkdroog, dus we waren extra blij met de meegezeulde drank.
In Aldea de Pallarés stopten we voor de tweede keer. We hadden 30 kilometer afgelegd. Hier ontmoetten we een Belgische pelgrim. Hij was op weg naar Sevilla. De Koploper raakte in een geanimeerd gesprek met deze medefietser. Het was heel gezellig, maar uiteindelijk moesten we alle drie toch weer verder.
In de laatste 20 kilometer was het landschap dor en een beetje saai. Slechts af en toe een boompje en verder omheinde lappen grond met scharrelvarkens. Ondertussen maakten we nog even een stop in de buurt van Montemolín. We vonden namelijk een plekje in de schaduw en een verkoelend windje. Vlak voor ons eindpunt reden we weer tussen de olijfgaarden.
De hele dag door zagen we veel Zwaluwen, maar ook Gieren, Buizerds, Blauwe Eksters, Boomklevers, Hoppen, Torenvalken, Zwarte Spreeuwen, Zomertortels, Houtduiven, Patrijzen en heel veel Huismussen. De mooie Kuifleeuweriken werden vandaag met rust gelaten. Dus geen toestanden zoals op Malta.
Na 53 kilometer met daarin 1100 klimmeters kwamen we, na een iets aangepaste route, aan in Fuente de Cantos. De refugio was gesloten, maar als een duvel uit een doosje was daar een folder van een hostel. Hier was nog plaats. Een prima hotel op refugio-basis. 12 euro en je weet alles. De Koploper kon zelfs nog een frisse duik in het zwembad nemen. We maakten hier kennis met Canadezen, Engelsen, Duitsers, Fransen en Spanjaarden. Goed voor onze talenkennis.
We maakten soep klaar, alhoewel Marianne nog steeds niet veel trek had. Maar na een goede nachtrust hopen we dat ook dat weer wat beter is en de rest zien we morgen wel weer.