Achter het kralengordijn .....

We begonnen de dag heel rustig. Als wekker fungeerden de jonge Huiszwaluwen in de nesten aan de muur. Waar maak je dat nog mee? De Engelse toeristen, fietsend op weg naar Alicante, zaten ook aan het ontbijt. We wisselden ervaringen uit, zaten geanimeerd te kletsen, gezelligheid kende geen tijd en het was dus al 09.00 uur voor we op de fiets stapten.
De weg leidde langs het stuwmeer (het op drie na grootste van Spanje) en we zaten weer nokkie-vol energie. Later reden we langs akkers en weiden en het landschap leek soms op een lappendeken met af en toe bosjes. In deze vallei zaten zeker 750 Huiszwaluwen op de elektriciteitsdraden. Ook weer veel andere vogels vandaag: Buizerd, Bruine en Blauwe Kiekendief, Torenvalk, Sperwer, veel Houtduiven en Spreeuwen, Spechten, Oeverloper, Witgat, Gele en Witte Kwikstaart, Gekraagde Roodstaart, Kwartels en Patrijzen.
Na 18 kilometer zochten we in Tébar een ... bar voor koffie en brood. Die zijn moeilijk te vinden, want soms zijn ze namelijk alleen herkenbaar aan de kralengordijnen. Tja ....
Na de koffiestop kwamen we langs zeker 100 windmolens, gevolgd door een kilometer of twintig druif- en olijfgaarden. Een schitterend gezicht. We mochten tot onze grote tevredenheid bij Casás de Benitez over het pad langs het kanaal. Dat wisten we niet van te voren. Een luxe dus. Voor de Koploper was dit een reden om de turbo gelijk helemaal open te draaien. We kregen mooie doorkijkjes op de wijngaarden en soms reden we door Cypresbossen. Het was 27 graden, er stond geen wind, er was nergens schaduw en dan blijkt het zwemmen in het kanaal verboden te zijn! Mooi is dat. Net voorbij een stuw gingen we, zittend op een vangrail, wat eten, hierbij gadegeslagen door een nieuwsgierige Eekhoorn.
Na 30 kilometer kanaal werden we voor de keus gezet, of overnachten in Barrax of nog zeker 45 kilometer langs het kanaal verder gaan, want na die afstand kwamen we pas weer in de bewoonde wereld. Omdat we anders problemen met de proviand zouden krijgen, kozen we voor Barrax. Hier zijn winkels en we vonden er ook een bed, alhoewel dat helemaal achteraan op de eerste verdieping was. We zagen er nog opmerkelijk fris uit na 82 kilometer fietsen. Maar wat wil je ook, 313 klimmeters en 400 daalmeters. Dat schoot lekker op en ons gemiddelde was daarom 15.9 km per uur. Het plaatsje zelf was een soort Voodoo-dorpje in de enorme La Mancha-vlakte.
Oei, de keuken ging pas om 21.00 uur open. Dat kunnen ze ons niet aan doen! We moesten dus lang wachten en omdat we al die tijd op een houtje moesten bijten, begonnen we vast aan de tafelpoten. Hadden we nu een mini-tafel! Maar misschien kunnen we morgen wraak nemen, want we willen om 08.00 uur vertrekken. Het eten was trouwens lekker en de service vlot.
Al met al een lekkere, rustige fietsdag met een leuk (en vooral lui) begin. Echt vakantie!