Ontsnapt aan de Vale Gieren

We moesten het deze keer doen met een mini-ontbijt en op de vraag om nog wat koffie was het antwoord overduidelijk: "NON". Dus sprongen we om 08.30 uur maar op de fiets. De bejaarden uit de Pensionata namen uiteraard de rollator. Alle winkels waren nog dicht.
We reden door een landbouwgebied omgeven door rode rotspartijen. De tarwe was er net af en de rolronde strobalen lagen te wachten op vervoer. Waar geen landbouw was, reden we door bossen.
Onze eerste stop was in Bezas na 25 kilometer. Er kwam muziek uit de kerktorens en het dorpje werd langzaam wakker.
Na de pauze fietsten we 14 kilometer door een natuurgebied met Cipresbossen en grottekeningen uit de oudheid. In deze bossen hadden Goudhaantjes en Kruisbekken hun hoofdkwartier. Het pad viel nog niet mee met hellingen tot 10%. Er werd hier zelfs een wedstrijd voor ATB's gehouden, maar voor ons was het zo al zwaar genoeg, alhoewel we bij de EHBO-controle natuurlijk wel om een hapje zuurstof hadden kunnen vragen.
In Albarracín (na 43 kilometer) kochten we brood bij de Panaderia en yoghurt bij de Mercado en daarna konden we er weer tegenaan ........ hoopten we.
In het volgende gedeelte kwamen we door een prachtige kloof met watervallen. Het deed ons denken aan Roquebrune van le Muy van vroegere reizen. Vale Gieren zweefden boven ons en waarschijnlijk waren ze op jacht naar prooi! Op de pedalen, dus. De Gieren waren niet alleen, we zagen ook weer Bijeneters. Salamanders zaten zich op te warmen op de rotsen. Eg mooi waren een Sprinkhaan met een blauwe ondervleugel en een grote groene Libelle van wel 10 centimeter. In de loop van de dag werd het warmer en dus lieten de vlinders zich weer zien: Zandoogjes, Blauwtjes, Rouwmantels, Gewone en Geaderde Koolwitjes.
Na de cola-stop in het uitgestorven (waar was iedereen?) Calomarde (61 kilometer) gingen we door naar het doel van deze dag: Frías de Albarracín. Deze plaats gelegen op 1500 meter bereikten we na een laatste klim van zes kilometer. We hadden 67 kilometer afgelegd (gemiddeld 12,1 km met 1156 klimmeters). Het was vandaag een graad of 25 en het was goed dat we af en toe in de schaduw reden, want in de bergen stond ook geen wind.
We ontdekten een hostel en daar konden we ook eten. Even later zaten we op een balkon met uitzicht op de toppen van de bergen, die we net overwonnen hadden.
De hellingen hadden er behoorlijk ingehakt, maar de omgeving had zich weer in volle glorie laten zien.